Η Λίμνη του Δύστου

Στα δυτικά και βόρεια του Δύστου, απλώνεται η ομώνυμη λίμνη.

Εκτείνεται στα 4.750 περίπου στρέμματα, ενώ το μέγιστο βάθος της υπολογίζεται

κατά προσέγγιση στα 3 μέτρα.

Περιοχή με απέραντους καλαμιώνες, η λίμνη του Δύστου, αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό

για τα αποδημητικά πουλιά, γεγονός που την καθιστά σημαντικό υγροβιότοπο.

Με απόφαση του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων,

η λίμνη συμπεριλήφθηκε από το 1979 στον κατάλογο Important Bird Areas In the EEC

και σήμερα αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας ΖΕΠ

για τη διατήρηση των πτηνών.

Επίσης, ο υγροβιότοπος είναι ενταγμένος στο Δίκτυο Natura 2000 με κωδικό GR 2420008

χωρίς όμως να εγγράφεται στον ειδκό κατάλογο.

Η δημιουργία της λίμνης, πιθανότατα οφείλεται σε τεκτονικές διαταράξεις 

του τέλους της τριτογενούς περιόδου,

κατά τις οποίες η κοιλάδα του Δύστου μεταβλήθηκε σε κλειστή λεκάνη.

Τα νερά της λίμνης διοχετεύονταν με υπόγειους οχετούς, τις καταβόθρες, 

κάτω από τα ασβεστολιθικά βουνά Ψωριάρης και Τσούκα.

Η λίμνη αποτέλεσε, από τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους,

ιδεώδη τόπο για την ίδρυση στις όχθες της οικιστικών πυρήνων.

Πρώτα ίχνη κατοίκησης αφορούν στη νεολιθική εποχή, όπως δείχνει η εύρεση λεπίδων οψιανού

και οστράκων νεολιθικών αγγείων.

Οργανωμένος οικισμός υπήρχε στο λόφο ήδη από την αρχαϊκή περίοδο,

αλλά άκμασε κυρίως στη κλασσική και ελληνιστική περίοδο.

Κατά τον 4ο αι. έγιναν και οι πρώτες προσπάθειες αποξήρανσης της λίμνης.

Αντίστοιχες προσπάθειες πραγματοποιήθηκαν και στους νεότερους χρόνους.

Και στη σύγχρονη εποχή εκπονήθηκαν μελέτες για την εκτέλεση έργων αποξήρανσης

και άρδευσης, οι οποίες όμως δεν υλοποιήθηκαν.

Πριν από 200 χρόνια, η λίμνη του Δύστου ήταν ένα έλος, με έκταση γύρω στα 500 στρέμματα.

Καθώς η λίμνη και ο κάμπος ήταν ιδιοκτησία ενός Τούρκου Πασά, το 1821,

όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τους Τούρκους, πριν φύγει ο Πασάς

έδωσε τη λίμνη και τον κάμπο σε έναν Τσιφλικά, τον Κοντόσταυλο.

Ο Κοντόσταυλος, όταν ανακάλυψε πως ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος θα κάνει απαλλοτρίωση, πούλησε την περιοχή στο χωριό Ζερμπίσια που σήμερα ονομάζεται Δύστος.

Κι ένα παραμύθι..

Κάποτε ήταν ένας τσοπάνης που είχε 2.500 πρόβατα.

Το καλοκαίρι ο Τσοπάνος έβαζε τα πρόβατα στον ίσκιο μια μεγάλης καρυδιάς.

Τότε άνοιξε μια μεγάλη χαράδρα για να κυλήσει το νερό, όμως το νερό εξαφανίστηκε.

Αναγκάστηκε να κουρέψει τα πρόβατα για να κλείσει τη χαράδρα.

Τότε βυθίστηκε από τα πολλά μαλλιά τους κι έτσι δημιουργήθηκε η λίμνη.

Το κείμενο επιμελήθηκαν οι μαθήτριες Αντουέλα, Μαρία και Σοφία.

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2017-2018

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγρότοπων στις 2 Φεβρουαρίου, μοιραστήκαμε με τα παιδιά της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης τη μεγάλη μας ανησυχία για τη λίμνη του Δύστου, τη δική μας λίμνη! Το πιο όμορφο στολίδι του τόπου μας αργοπεθαίνει!  Αργοπεθαίνει μαζί με τα πανέμορφα πουλιά που φιλοξενεί, πνιγμένο στα καλάμια και την αδιαφορία! Οι παλιοί θυμούνται πόσο όμορφη ήταν η λίμνη μας. Μήπως επιτέλους, ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι για να την κάνουμε πάλι έτσι;

Οι μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης είναι πια αποφασισμένοι!

Θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους 

για να ενεργοποιήσουν την αγάπη των κατοίκων της περιοχής και

τις δυνατότητες που έχει η δημοτική αρχή

για να ξαναβρεί η λίμνη μας την παλιά της ομορφιά,

για να ξαναβρούν τα πουλιά το πολύτιμο καταφύγιό τους,

για να ξαναβρούν οι κάτοικοι τη λίμνη τους

και οι τουρίστες τον πιο όμορφο προορισμό στο ταξίδι τους!

Η Μιλένα, μαθήτρια της ΣΤ΄ τάξης, έχει όραμα και ξέρει τι πρέπει να γίνει.

 "Η λίμνη του Δύστου αποτελεί φυσικό πλούτο για την περιοχή μας. 

Πιο παλιά, αυτή η λίμνη ήταν μια από της ομορφότερες λίμνες της Ελλάδας, 

γιατί την περιέβαλλαν σπάνια είδη φυτών και δέντρων, 

στο εσωτερικό της υπήρχε αρκετό νερό για να ζουν 

διαφόρων ειδών αμφίβια και ψάρια, και επίσης υπήρχαν 

σπάνια, αποδημητικά πτηνά, τα οποία σταματούσαν 

για να ξεκουραστούν και αργότερα να συνεχίσουν το μακρινό ταξίδι τους. 

Πτηνά όπως κύκνοι, πάπιες, γλάροι κ.α έχουν μόνιμη κατοικία στη λίμνη.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, η λίμνη του Δύστου έχει στερέψει από νερό και υπάρχουν καλάμια 
σε όλη την έκτασή της, 

ενώ τα περισσότερα είδη σπάνιων φυτών και δέντρων έχουν εξαφανιστεί γύρω από αυτή. Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι, πως άνθρωποι του χωριού μας, αλλά και των διπλανών χωριών, πηγαίνουν για κυνήγι στη λίμνη αρκετά συχνά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να σκοτώνουν τις πάπιες και τους κύκνους, αλλά και να τρομάζουν τα «φιλοξενούμενα» πτηνά 

τα οποία ίσως δεν ξαναγυρίσουν ποτέ στη λίμνη μας.

 Η λίμνη μας κινδυνεύει και πρέπει να συνεισφέρουμε όλοι στην κοινή προσπάθεια διάσωσής της! Αυτά που έχω να προτείνω είναι τα εξής: 

να φτιάξουμε έναν δρόμο μέσα από τον οποίο θα μπορούν να περνούν οι πεζοί αλλά και τα αυτοκίνητα και να αξιοποιήσουμε τον χώρο 

που υπάρχει δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη 

και να το διαμορφώσουμε ως χώρο ξεκούρασης. 

Επιπλέον να τοποθετήσουμε τραπέζια και καθίσματα, 

ώστε να μπορούν να τρώνε το κολατσιό τους και να ξεκουράζονται 

οι τουρίστες. Θα μπορούσαμε να κόψουμε τα καλάμια από την λίμνη 

και να τοποθετήσουμε μέσα σε αυτή βαρκούλες 

που οι τουρίστες θα μπορούν να κάνουν βαρκάδα, στη λίμνη μας. 

Μια επίσης καλή ιδέα θα ήταν να φυτέψουμε δέντρα και λουλούδια, 

τα οποία να περιβάλλουν την λίμνη.

 Μετά από όλα αυτά, πιστεύω πως η λίμνη θα είναι και πάλι έτοιμη να γίνει το πιο όμορφο  αξιοθέατο του τόπου μας!"

Η Κατερίνα, μαθήτρια της ΣΤ΄ τάξης, ονειρεύεται κι αυτή

μια όμορφη λίμνη, γεμάτη ζωή!

Οι προτάσεις της είναι ρεαλιστικές, εφικτές.

Το μόνο που χρειάζεται είναι βούληση!

Αν αυτή υπάρξει, όλοι θα βοηθήσουμε στην πραγματοποίησή της!

"Πρώτα απ' όλα, χρειάζεται να φτιαχτεί ο δρόμος προς τη λίμνη. 

Είναι τόσο όμορφη η διαδρομή, όμως σήμερα με δυσκολία μπορούμε 

να προσεγγίσουμε τη λίμνη.

Στο δρόμο για τη λίμνη, υπάρχει μια βρυσούλα.

Είναι τόσο όμορφα εκεί, όμως δεν μπορείς να περάσεις γιατί 

ο χωματόδρομος έχει μετατραπεί σε βάλτο.

Το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται στο πιο όμορφο σημείο.

Το κτίριο που έχει χτιστεί δίπλα του θα μπορούσε να γίνει

χώρος ξεκούρασης των επισκεπτών

και παρατηρητήριο των πουλιών της λίμνης, αν τοποθετηθούν

κυάλια. Στην αυλή θα μπορούσαν να τοποθετηθούν

όμορφα παγκάκια και λουλούδια.

Σε διάφορα σημεία θα μπορούσαμε να φυτέψουμε δέντρα!

Η κυρία μας είπε πως θα ήταν όμορφα να τα φυτεύαμε εμείς, τα παιδιά

του σχολείου, κι εμείς να τα φροντίζαμε!

Δεν είναι δύσκολο να γίνουν όλα αυτά!

Όλοι μαζί θα προσπαθήσουμε κι όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε!"

Δείτε φωτογραφίες από τη λίμνη